akala ko late na naman ako, paano ba naman 7pm na ako gumising. so lipad ever na naman ang lola nio to makati. fortunately, wala mashadong traffic and i was able to report to work about 10 minutes early. whew! there goes my schedule adherance : )
sabi nga nila huli man daw at magaling -- HULI pa rin haha! myro called me yesterday to greet me happy birthday. hmmm surprisingly wala akong reaksyon. chos. nagmamalaki na ba ito? hindi naman, ganun talaga eh. oo nga pala para sa mga ON -TIME bumati nung birthday ko, thank you : ) to those who celebrated my special day with me thank you, thank you talaga. i never thought that a lot of people loves and cares for me. haaay. so kahit hindi na muna ako magka-boyfriend ng mga one year ulit! hehehe [wag naman].
i may sound crazy but i never thought i will say this, but the thought of leaving my current account [LW! SOLID. haha] breaks my heart. swear. oo na BS na kung BS ang account na kinabibilangan ko, to the point na muntik na akong mag-resign sa inis at frustration but NO! nandito ang mga kaibigan ko. mga kapamilya. oo na, mga kapuso hindi kinaya ng powers ko na umalis. nung isang linggo, napaiyak pa nga ako sa sobrang takot na itapon ako sa ibang mundo. ayoko kaya. the thought of leaving my friends behind, not seeing them on a regular basis really breaks my heart. chaka dito, at home ako. naks. totoo! magmula sa account manager [ehem, hahaha] , TM, supervisors, SMEs, QA, trainers at shempre ang mga katoto kong eREP lahat sila friend ko, love ko. ngayon ko nga lang naisip na kaya ko naman pala tiisin ang hirap dito long as i have my friends with me. winner da varge? babae nga ako, pabago-bago ng isip. but that's my privelege. i'm entitled to it. it's my right. hehehe so, there.
2 comments:
ayy, touched naman kami at hindi mo kami kayang iwan..kami din naman, we feel the same. anu't anuman ang kabulukan ng acct, kung may kasama kang mga tunay na kaibigan, parang may kapalit na langit na rin ang impyerno :) trade-off na lang yan. hayaan mo, hindi ka naman pababayaan ni pam eh. at pasensya na ha, di kami nakapunta sa bday mo... labsyou toni!
ako din, it breaks my heart knowing that i wont see all of you on a regular basis. kaya kahit tempted na tempted nako magresign eh heto pa rin ako. cguro kapag nawala na kayo lahat dito, dun lang ako finally magleletgo at aalis na din ako. sabi ko nga kay steffy, sometimes its hard to accept that change is inevitable, especially if you've been so used to something. haaaay...basta ang friendship eh laging nandyan dapat kahit d na tayo magkakasama pa. anong silbi ng cellphone. friendster, blog at photobucket. hahaha!
Post a Comment