I feel nostalgic today.
I miss those times na hindi pa komplikado ang buhay ko. Lahat masaya. Nung times na ang kakapal pa ng mga kilay namin nila Tina. hehehe Nung nag-aala Jolina Magdangal ako sa hairdo. Nung siga pa si Yheng sa school pero hearthrob naman. Nung "darag queens" pa si Mhia at si Olai. Nung goody-two shoes pa ako, si Abby at si Tsiki. Nung mahirap hagilapin si Marj. Hmmm hanggang ngayon naman mahirap hagilapin yun eh. hahaha
Nung times na wala kaming inatupag kungdi mag-aral (NAKS) at manuod ng basketball sa gym. Nung times na hate na hate namin ang klase ni Mr. Eng. Nung takot na takot kami kay Ms. Mariano dahil nuknukan ng terror. Nung time na never ending ang lecture notes ni Mr. Gabriel sa Chem. At shempre pa ang kainan sa Audio-visual room na kala mo nanunuod ng sine. hahaha Yung time na bago pumasok at bago umuwe eh tatambay muna kina Kuya Tony para kumain. WAAAAAAAAAAH. Those were the good 'ol days. Simple lang pero rock.
At ngayon, as in today... well, ito surviving. Wala lang naisip ko lang kasi narinig ko ang "theme song" (oo na baduy na kung baduy) ng barkada:
"Count on me through think and thin
A friendship I will never end
When you are weak, I will be strong
Helping you to carry on
Call on me, I will be there
Don't be afraid
Please believe me when I say
Count on..."
So there.
No comments:
Post a Comment